Kapatıyorum..

Didim'e yolcuyum.. Bir kaç gün yokum buralarda. Bu blogu kapatıyorum dönünce.Haberiniz olsun istedim.Çünkü haber vermeden kapatılan bloglar beni üzer genelde.Çok şey paylaştım brda.Sayesinde büyüdüğüm duygular,olaylar her şey var.Ama artık devam etmemeli.En azından burda değil.Belki başka bir yerde,adreste.Ama vakit doldu burası için.Bendede doymuşluk var sanırım bilmiyorum.Diğer moonkelimeler kalacak sanırım daha karar veremedim.Belki o da kapatılır.timeless.dd@gmail.com bana ulaşmak isterseniz.. Ben sizlere bilmediğiniz bi yerden nasılsa ulaşcağım.. Mutlu kalın:)

Modern zamanlarda aşk buharlaşıp uçmuş mudur ?

2 senedir hayatımda birinin olmaması ne tuhaf görünüyor değil mi.. Yani arkadaşlarıma öyle görünüyormuş.Nasıl benim hayatımda biri olmazmış falan filan.Dün dostlarlaydık ki bu konu açıldı..Sonra bende kendi içime indim biraz.Gerçekten yalnızlığımla 2.yılımı kutluyorum.Vay arkadaş.. Hep konuştuğum birileri oluyordu,ciddiye binenler vardı aralarında ama sonra ne olursa oluyor ve hop başa dönüyorum.O süre içerisinde bir şey çıkıyor ve olmuyor.Ayrıntılar var.Birini sevdim mesela ama onla olamazdı mümkün olacak birşey değildi o da farkındaydı,olmadı.Sessizce kestik her şeyi.Aşk çıkmadı karşıma belli ki ya da ben aşka bile karşı koydum bir iki kelimeleri aşklarının önüne geçti bende ve konuşmayı kestim.Toz pembe gözlüklerim olmuyor benim hiç.Sevgilim olsun diye herhangi birini kabul edemem ki.Kendini beğenmişlik değil bu ama. hayatıma az insan girsin istiyorum. 50 kişiyle çıkıp 51.yle evleneyim istemiyorum.Bir elin parmaklarının sayısını geçmesin mesela.Hep düzgün kişiler olsun diye dikkat ettim.Bugune kadarkilerde öyleydi biri hariç.Hep ama o çocuk çok iyiydi Doğa derler mesela.İyi bir insan olması bizim onunla anlaşabilmemiz anlamına gelmiyor ne yazık ki.. O dünya iyisi biri olabilir bende öyle ama birbirimizi anlamıyorsak malesef arkadaş olmaktan başka bir değer ifade edemiyor.Diğer bir düşündüğüm şeyde ben abimle sadece tek bir erkeği tanıştırıcam oda evlenmek istediğim adam olacak.. Öyle her erkek haketmemeli bence böyle onu onure eden şeyleri.Ve kızlar biraz daha kendi değerlerinin farkında olmalı..

İçime indir içimden bu kelimeleri alıp çıktım ,mutlu kalın.

Karanlık bu yazıyı neşeli olanlar okumasın.

Çok yoruluyorum.. birilerine birşeyler anatmaktan,ispatlamaktan,beğendirmekten..Beni böylece kabul eden insan bulamıyorum belkide.Hep amalarla devam eden cümleler duyuyorum.İyisin ama.. Öylesin ama..anlıyorsun kendini..Anlatamıyorun ya işte asıl cannı yakan o..Anlatamasamda olur diye olmuyor işte.İnsanlar o kadar egoları o kadar tam değilki senin cannı yaktıkça büyüyorlar.Bunun farkında olduğun içinde hep içine hep içine atıyorsun.Yanında nedensiz yere ağladığımda ne oldu die sormayıp susan sadece sarılan birine ihtiyacım var benim.Belkide sorgulamalardan sıkıldığım için ağlaamıyorum öyle çabk..İnsanlarla alt yazı geçmeden konuşmak istiyorum artık..Aynı dili konuşuyoruz biliyoruz bunu.Sadece daha az sorgulanmak daha az yargılanmak istiyorum.Anlaşılmak ne güç bir şey.. Kendi ailen bile seni böyle kabul etmezken başkalarından bunu beklemek ne kadar doğru peki ? Anlattığın halde kendini anlaşılmamak ne kadar zor.Sadece yazıyorum o kadar.Bunları birine söylediğimde ama bak doğacım sen gerçekten çok iyibirisin yapma böyle demelerinden çok sıkıldım çünkü.Onlarda haklı ben olsam belki bende böyle diyebilirdim.Sadece ben ne yapacağımı şaşırdım.Belki çok kırgınım ondan.Belki çok üzüldüm.Belki yalnız kalmalıyım artık.Belki belki belki.

Hiç böyle kırıldığımı bilmiyorlar,hiç böyle ağladığımı görmediler.İnsanların gözünemi sokmak lazım bir şeyleri.Tanrım çok robotlaştık.Duygularımız mı yok.Kelimelerimiz mi azaldı.Kalplerimiz mi küçüldü.

İçim karman çorman,her defasında daha karmaşık her defasında kayboluyorum.Hep biraz daha gözyaşı akıtıyorum.Karanlık,penceresiz,küçücük odamda duvarlarımla.Yalnız kalabildiğim tek yer ve ben en çok burayı seviyorum bu evde.Hırslarımızdan sıkılıyorum.Sadece bütün gün beni anlayan biriyle susmak istiyorum.Konuşasım neden yok..Kendimi tanıdıkça kendimden biraz daha ürküyorum.İsteklerimi karşılayamassam diye korkuyorum.İçimdekiler,eksiklikler,fazlalıklar çok ağır... Gülerek ya da sızlanarak atamayacağım biliyorum..

Not: İmla falan hiç birşey yok bu yazımda dedi ya odam çok karanlık..

Arkas'ta 1ay !

Staj'a başlayacağım,başlıyorum derken bugüne kadar geldik ve stajım bitti.Çok güzel insanlar tanıdım çok iyi arkadaşlar edindim 1aylık süre içerisinde.Onlarda beni sevmiş olacaklar ki pasta almışlar benim için bugün . Çok mutlu oldum.. Nasıl şaşırdım anlatamam.. Bende onlara kek yapmıştım son gün diye.Sadece bizim bölüme değil kattaki bütün herkese dağıttım hepsi çok beğendi hatta odaya gelip doğa görüşmek üzere kendine çok iyi bak diyen bile vardı.Çok kalabalık olduğundan gidememiştim yanlarına..Şimdi böyle güzel insanlar bırakılırmıydı be okul?1ay staj yetti mi ? Şükürler olsun iyi insanlarla karşılaştım yine..Dualarım kabul oldu..Hatta seneyede stajımı orda yapmamı istediler..Hatta ilerde onlarla çalışmamı..Elimizden geleni yaparız dediler..O kadar mutlu oldum ki..Şükürler olsun :)

Şimdi tatil zamanı,bol kitap okuma,bol film izleme,deniz-kum-güneş zamanıdır :).

Kuş gibi özgür olmak kadar büyük mutluluk yok.

İzmirin beni bazen çok yorduğunu hissediyorum.Şehrimin değil yaşatımın sonucu belkide bunlar.İnsan yalnızken ne kadar da rahat.Ailemin yanında yaşarken ne kadar bölünüyorum.Yalnızken başıma buyruktum.Her saat,her şeyi yapma özgürlüğü.. Moralimin bozuk olma özgürlüğü.. Konuşmama özgürlüğü..

Evde öyle değil.. Moralin bozuk olamaz mesela ne demek o! Yüzün asık olsun anında annemle kavgaya başlarız.Her boku kendi üstüne alınıyor çünkü.Benim canım sıkkın olamaz.YEdiğim önümde yemediğim arkamda.Memnuniyetsizim ya.Bir de eve gelip surat mı yapıyormuşum..Yalnızken bunları sorgulayan yok rahat rahat her duygunu sindirerek yaşıyorsun zaten.Zorla gülümsemeler atmana gerek yok.Zaten evin dışında yapıyorsun..Bari mahreminde kendin ol..

Orda gece tek başıma balkonda otururdum mesela dışarı çıkardım..Yürür gelirdim..Kimseye hesap vermek zorunda değilim.. Nereye gittiğimi söylemek zorunda hiç değilim.. Kuş gibi özgürlük işte.Beni mutlu eden bu.

Staja giderken giyiniyorum annemin beğenmeyip surat astığını görünce dayanamıyorum mesela.Sana ne ? diyemiyorum. Çok sinirleniyorum sonra kalbini kırmamak için hiç bişey demeyip evden çıkıyorum.O kadar sevmediğim şeyler ki bunlar .. Nefret ederim. Bana dokunmasın kimse dayanamıyorum..

Yani dostlar ben seneye okulu bitirince ya geçiş yapacağım(en büyük isteğim),ya da İzmirimi bırakmayı göze alıp İstanbul'da yaşayacağım..