noktalama yok bu yazıda!

Sıkılıyorum .Haklı ya da haksızım bilmiyorum.Ne hissettiğim önemli sonuçta.Hep ağzım kulaklarıma varacak değil.Sadece içim sıkıldığında içimle sınırlı kalmıyor.Kafam buna bozuk.Sanki ellerim uyuşuyor.Gözlerim desen sanki benim değil.Ama bazıları anlıyor biliyor musun ? Kimi hüzünle beni yan yana getiremezken bazıları bakıp kim üzdü seni diyebiliyor hemde ben gülerken.İkiside candır.Her hali kabulum.Ama sormasınlar.Neyim varsa içimde var.Ufak bir şeyi günlerce düşünür düşünür evirir çevirir mi insan.Canını yakanı daha da kazır mı tenine.Yapar insanoğlu.Yüreğindeki geçsin diye elini keser mi .Uçar gider düşünceler sanır mı .Kanatır mı kendini sürekli.Değmez diye diye yıpratır mı.Bile bile düşüncelerine hakim olamaycak kadar aciz miyiz biz. İçimizi acıta cıta neden söz geçirmeye çalışırız.Olması gereken bu deyip neden her allahın belası şeyi kalıplara sokarız.Anlamıyoruz ya da anlıyoruz da işimize gelmiyor.O kadar çok yol var ki aslında hangisi diye düşünüp düşünüp yinede bodoslama dalıveriyoruz HERHANGİ birine.Bundandır öfkemiz.