5 Ağustos 2010 Perşembe

Baba-mış gibi yapmak.

Çok küçükken öğrendim ben "buda geçer" demeyi. çok erken gösterdi bana hayat gerçek yüzünü.Çoğu sevdiğime iyi davranırken ilk darbesini bana vurmuştu.Bu kadar dik kafalı bu kadar gururuma düşkün olmasaydım üstesinden gelirmiydim bilmiyorum.Ama nede olsa ben annemin kızıydım.Güçlüydüm ,her şeyi atlatabilirdim.Doğa böyleydi işte herkes böyle görürdü.

Ona "baba" demek gelmiyor içimden artık,eskiden bu kelimeyi hiçbirşeye değişmezken artık ona yakıştırmıyorum işte.Olmuyor olmuyor.Bu yazılık kullanacağım ama ..

Evdeki o huzursuzluk dünyanın en lanet şeyidir.Sürekli kavgalar,tartışmalar,bağırışlar,tehditler..Sırf eve gitmemek için yalnız başıma sokaklarda otururdum.Babam gelince beni görmesin yeterki benimle konuşmasın diyede 7de yatağıma girerdim annemle birlikte.Hiç annemsiz yatmazdım.Bütün gecede uyumazdım anneme bişey yapacak diye.Abimde öyle tabiki.Hiç ağlamazdım onlar üzülmesin diye.Babamı çok seviyordum ve çok acıyordum ona ve çokta kızgındım ama babamada aşıktım.Bütün duygularım onun üstün yoğunlaşmıştı.

Annem ayrılmaya karar verdi ve biz sadece 4 saat içinde evi taşıdık başka bir semte.Nasıldı diye sormayın aksiyon filmlerini aratmayacak bi heycandaydı .Ya babam gelirse korkusu bizim ömrümüzden 20 sene götürdü o gün.Ama sağ sağlim hallettik.

Sonra ilk beni okula görmeye geldiği günü hatırlıyorum.Atlamıştım boynuna beni görmeye geldi diye nasıl sevinmiştim beni bırakmayacak diye.. Ama amacı görmek değilmiş meğerse.Annenle bizi barıştır dedi gitti.Sonra tehdit etti beni vururum onu diye.Ve ben 2 hafta boyunca annemle onun binceği durağa yürüdüm sabah,akşamda okul çıkışına gittim.Bazen görünüyordum anneme bazende gizli gizli takip ediyordum durumu anlamasın diye.Abime hiç söylemem gider vurur babamı biliyorum.Nasıl korkmuştum anlatamam.2hafta kadar sonra içim rahatladı ve artık okula geç kalmamak zorundaydım çünkü devamsızlığım 16 gün olmuştu.Ama hep telefon ettim anneme okulda.Açmayınca deliriyodum.

Zaten ondan sonra sokakta görüp kafasını çevirmeye başladı bana.İşte onu yaptığı ilk gün bitti benim için.Biyolojik babalık dışında bütün özelliği gitti.
Bazen diyorlar bana olsun yinede babandır git gör et diye.Yaşamayan bilemez ki.Yorum yapmak kolay.O kafasını çevirdiğinde karnıma art arda beşbin yumruk yemiş gibi hissettim.Ama işte ben HİSSETTİM.Bilemezler.Artık öyle sıkıldım ki nede olsa babandır muhabbetinden.Seni ilgilendirmez sen kendi babana nasıl istiyosan öyle davran deyip geçiriyorum valla kim olursa olsun..

Mezun olurken yanımda olmasını isterdim,sahnede dans ederken beni izlemesini isterdim,benimle gurur duyup gözlerinin dolu dolu olmasını isterdim..Saçlarımı okşamasını isterdim,yanında evlat hissedeyim isterdim. Ama artık bundan sonra hiç bişeyin önemi yok.Olmayınca olmuyor.

Annem ve abim yanımda ya onlar bana yeter kocaman yürekleriyle.. Biz üçümüz kopppkocamaaan bi aileyiz zaten :))

8 yorum:

  1. Seninleyim Doğa bunu bilmeni isterim ve ne zaman istersen ulaşabilirsin bana. Elimden ne geliyorsa yapmaya hazırım. Mutlu diye gülücüklerinda dünyalar dolusu insan mutlu yaşasın diye =)) Yanındayım her zaman..

    YanıtlaSil
  2. Sen hiç kimsenin dediklerine kulak asma, bu hayat senin, içinden nasıl geliyorsa öyle yap...Yarın öbür gün yanlış olduğunu fark edersen bile, "hha yanlışmış ama olsun,yanlış da olsa,benim yanlışım" diyebilesin...Ya başkalarının doğrusu senin yanlışın olursa...Ya onların dediğini yaparsan ve yanlış olduğunu görürsen,kimden sorarsın hesabını?!! Sana akıl verenler bir bir etrafından kaybolursa,o zaman daha kötü hissedersin inan... Sen bildiğin ve içinin rahat ettiği yoldan yürü, nasıl olsa duyguların seni doğru yola çıkartacak sonunda...

    YanıtlaSil
  3. Oğuz: biliyorum,içim rahat bu yüzden :)

    Selin: öyle yapıyorum artık zaten,hiç bi çabam yok dediğin gibi akışına bıraktım :)

    YanıtlaSil
  4. bende öyle yaşıyorum.. Bazen o kadar üzerime geliyorlar ki O adamın kötü oldugunu anlamaları için acaba bıraksaydım da annem ya da kardeşim ölse miydi diyorum

    YanıtlaSil
  5. Ben de dua ediyorum bütün yüreğimle; Sağlık, mutluluk, huzur diliyorum.

    YanıtlaSil
  6. zeynican,hiç öyle düşünmedim sende sakın düşünme yaşamaktan daha güzel bişey yok:)her şey yoluna giriyor,çok üzüldüysen arkasından hemen çok mutlu olucaksın unutma..

    profösör,teşekkür ederim..:)

    YanıtlaSil
  7. merhaba, ben blogspot a yeni gecis yaptim :) tesadüfen burayi buldum. umarim bir konuda yardimci olursun. yan da "hakkimda" kismi disinda yazilar var "ben yolundan yürüyordum.." gibi. onlari nasil ekliyorsun? söylersen sevinirim

    YanıtlaSil
  8. sayfa düzeninden yapıyorum ekle diye bi bölüm var ordan yazı ekliyorum:)

    YanıtlaSil