2 senedir hayatımda birinin olmaması ne tuhaf görünüyor değil mi.. Yani arkadaşlarıma öyle görünüyormuş.Nasıl benim hayatımda biri olmazmış falan filan.Dün dostlarlaydık ki bu konu açıldı..Sonra bende kendi içime indim biraz.Gerçekten yalnızlığımla 2.yılımı kutluyorum.Vay arkadaş.. Hep konuştuğum birileri oluyordu,ciddiye binenler vardı aralarında ama sonra ne olursa oluyor ve hop başa dönüyorum.O süre içerisinde bir şey çıkıyor ve olmuyor.Ayrıntılar var.Birini sevdim mesela ama onla olamazdı mümkün olacak birşey değildi o da farkındaydı,olmadı.Sessizce kestik her şeyi.Aşk çıkmadı karşıma belli ki ya da ben aşka bile karşı koydum bir iki kelimeleri aşklarının önüne geçti bende ve konuşmayı kestim.Toz pembe gözlüklerim olmuyor benim hiç.Sevgilim olsun diye herhangi birini kabul edemem ki.Kendini beğenmişlik değil bu ama. hayatıma az insan girsin istiyorum. 50 kişiyle çıkıp 51.yle evleneyim istemiyorum.Bir elin parmaklarının sayısını geçmesin mesela.Hep düzgün kişiler olsun diye dikkat ettim.Bugune kadarkilerde öyleydi biri hariç.Hep ama o çocuk çok iyiydi Doğa derler mesela.İyi bir insan olması bizim onunla anlaşabilmemiz anlamına gelmiyor ne yazık ki.. O dünya iyisi biri olabilir bende öyle ama birbirimizi anlamıyorsak malesef arkadaş olmaktan başka bir değer ifade edemiyor.Diğer bir düşündüğüm şeyde ben abimle sadece tek bir erkeği tanıştırıcam oda evlenmek istediğim adam olacak.. Öyle her erkek haketmemeli bence böyle onu onure eden şeyleri.Ve kızlar biraz daha kendi değerlerinin farkında olmalı..İçime indir içimden bu kelimeleri alıp çıktım ,mutlu kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder