Yitip/gidenler

Kolay kolay hayatımdan birilerini çıkarmam ben çıkaramam..Çok kızarsam çok öfkelenirsem bile geçer.. Ama kırıldığımda geçmiyor sanırım.En kötü huyumda bu hayatımdan çıkardıklarımı özlüyorum kahretsin. Hemde nasıl özlüyorum anlatamam.Lisedeki arkadaş grubumun hiç birisiyle görüşmüyorum.10 kişi ya dile kolay 10 ! Onlardan bazıları birbirleriyle görüşüyor . Ama bunun böyle olmasında benim hatam yok eminim.Çok uğraştım çünkü görüşülsün diye.Birkere bize kahvaltıya çağırdım hepsini.Bir kere Küçük Park'a topladım. Yok yok yok. Doğa nasılsın diyen eden yok. Abim askere gitti allah kavuştursun diyen yok.Hastanelerde süründüm geçmiş olsun diyen yok.Koskoca sınav stresi üzerimde iyimisin diyen yok. Ama sınavdan çıkınca nasıl geçti kaç puan alırsın kazanabilcek gibimisin diyen çok ? Fesatlığın daniskası bu yaptıkları çok çirkin çok.Sevgili bulup onunla günlerce buluşulup saatlerce mesajlaşılıp arada hani kazara doğaya mesaj atan yok.En yakın arkadaşım karşı apartmanımda oturuyor.Milyonkere gittim milyonkere şey yaptım üniversiteye başladı aman kopmayalım diye ama yok takılmıyorum ki ona üzülmüyorum nefret ettirdi kendinden çünkü ama annesini çok seviyorum bişey diyemyiorum.Doğum günümde 5 adım yürüyüp gelemedi.Hastaydım bi sokak geçip geçmiş olsun diyemedi.Hepsi çok değişti hepsi.Hal böyle olunca bende hiç birisine mesaj atmıyorum cevap vermiyorum konuşmuyorum gitmiyorum gelmiyorum.Artık onlarda kesti ümidi bende.Tek bi sorun var yaşadıklarımızı hatırlayıp tatlı hüzünler yaşıyorum.Ama değmez diyorum ya değmez boşver doğa diyorum onlar olmasada olur gerçeklerin yanında zaten dostların hep seninle.Bilmiyorum .. Annemde diyor daha bunlar ne ki daha çok dost kazıkları yiceksin diye.. En yakınların acıtcak canını boşver sen bunlara üzülme diyor,diyorda dile kolay sadece zaten herkes konuşur herkes boşver der. Üzülmüyorum ama arada böyle aklıma gelip gidiyor.Çok sürmüyor.Uzaklaştırdım onları kendimden.Kirpi gibi.Dokunamıyorlar artık bana.Cesaretleride yok yüzleride.Hatta onların suretleri bile yok.