Canın acır,sebebini bilmessin,sormassın cunku umursamassın kendini.. Halbuki bi dinlesen o sesi,derdini anlatsa sana,bastırmasan daha fazl derine..ama duvarların var ulasamazki o kırık ses sana..Aslında bi dinlensen.. Hep koşmak neden.. Yürümeyi öğrensen adım adım.Daha az acısan mesela.Bi soluklansan sağına soluna baksan..Göremediğin gözler vardır belkide..Hepsi,herkes bu kadar yanlış olamaz çünkü,inanıyorsun sende buna.Cılız bir ışıkta olsa bu inanç kaybetme.İhtiyacı var sana.Her şeyi bi kenara bırakıp derin bi iç çeksen ,nefesin yetmez biliyorum.Ama sen dayanırsın üst üste bilirim eğer istersen yaparsın.Belki bir gün mavili beyazlı bir renk çıkar karşına adını huzur koyarsın.Kağıttan gemiye yazıp okyanusa bırakırsın.Belki her şey yeni başlayacaktırda haberin yoktur.Hiçbir şey bitmemişken.
Kapalı bir sandığın içinde günışığına çıkmayı bekleyen, kıymeti bilinmemiş bir define değilim ben..Hakkımda soracağın her sorunun cevabı üç aşağı beş yukarı sende saklı zaten..Beni keşfetmeye çalışmanı da keşfettiğini sanmanıda istemem..Tanımak zorunda değiliz birbirimizi, daha bir arpa boyu tanıyamamışken kendimizi..Başkaları hakkında edinilen bilgiler,çöplükten gelişigüzel çıkarılan yiyeceklere benzer..Tadına varamayacak olduktan sonra, kokutmak zorunda değiliz beynimizde...
Şimdi nereye gidiyoruz? Bütün güneşlerden uzağa mı? Durmadan düşmüyor muyuz? Öne, arkaya, sağa, sola, her yere düşmüyor muyuz? Hâlâ bir yüksek ve alçak kavramı var mı? Sonsuz bir hiçlik içinde aylak aylak dolaşmıyor muyuz? Yüzümüzde boşluğun nefesine... duyumsamıyor muyuz? Hava şimdi daha soğuk değil mi? Geceler gittikçe daha fazla karanlıklaşmıyor mu? Tanrı öldü! Tanrı öldü! Onu öldüren biziz.. "Nietzsche"
Ben yolumda yürüyordum, sonra o ışıklar gözlerimi aldı ardından söndüler. Hep zayıfmış o birlikte dans ettiğim ışıklar. Sonra yıldızlar kayarmış yukarda ben görmesemde, kulağıma fısıldayan denizmiş,hep yaparmış öğrenmeliymişim. Biri vardı bi zamanlar... tanıdığım, güzel hayalleri vardı ama dediki dün rüyamda 'benim hayallerim yok sen üzülme'. 'Üzülme' dedi 'bugün yazı geldi belki yarın turayı seçersin'.
''İnsanların hiç kimsenin işaretli kağıtlarla oynamadığını anlaması gerekiyor; bazen kazanırız ve bazen de kaybederiz. Hiçbir şeyi geri almayı bekleme, yaptıkların için takdir edilmeyi bekleme, ne kadar zeki olduğunun keşfedilmesini bekleme ya da aşkının anlaşılmasını. Daireyi tamamla. Gururlu, yetersiz ya da kibirli olduğun için değil, sadece artık onun senin yaşamında yeri olmadığı için. Kapıyı kapat, plağı değiştir, evi temizle, tozdan kurtul. Geçmişte olduğun kişiyi bırak ve şu anda kimsen o ol.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder