23 Mayıs 2010 Pazar

Hayat bizi bekletme

Mutluyum ben ya valla mutluyum. Canımı sıkmam çok saçma.Muhteşem bir anneye sahibim.Muhteşem bir abiye sahibim. Bana değer veren çok güzel arkadaşlarım var.Beni çok seven insanlar var.Bunların hepsini unutup neden saçma sapan şeylere takılıyorum ki ben ? Bunları aklıma getirip yaşadığımı hissetmeliyim bence.Hep mutlu olunmaz evet ama çoğunlukla mutlu olunmalı.Tamam mı doğa mutlu. Diğerleri umrumda olmasın.Yani böyle demekle bi anda unutulmuyor halıdaki pislikler gibi silkeleyince gitmiyorlar malesef tozlar gibi üfleyince kaybolmuyorlar yapışmışlar üstüme bir kere kazısanda parazit olduklarından yokk gitmiyorlar bilmiyorum belkide benmi yanlış yöntem uyguluyorum virütik bi hastalığa antibiyotik verip hiç biyeri iyileştirmeyip diğer yerleri bozuyormuyum bilmiyorum.Ama çabalıyorum ya gerçekten.Sağlıklı ve mutlu olmaktan önemli hiç bir şey yok ! hayır var diyen varsa beri gelsin ben ona bir güzel anlatayım.Neyse ki ben bunlarla yaşamaya alıştım.Hissetmiyorum artık ya iyice duvar oldum onlara karşı özelliklede O'na karşı.


Şimdi Sezgin Abim hapise gircekti ya hani bi çıkar yol bulunmuş davacının imza vermesi gerekiyor.Onunla uğraşıyorlar çocuk inatçı ama haklıda o yandan.İnş. imza verirde en azından düğün yapılır.Çünkü bütün borçları düğündeki takılara bağlamışlar.Neyse Sezgin abimin kuzeni var Tuğba abla oturuyoruz hep beraber.Cicimi teselli ediyor."Ölümden öte bişey yok ki teyzecim bak ben evlendim yanımda babam yoktu gittik mezara ağladık ağladık geldik çünkü yaçak bişey yok." O an bende düşündüm benimkinin bi mezarı bile yok ben kime nereye ağlasam diye içime bişey oturdu sonra acaba evlenirsem falan eksikliğini hissedermiyim ? Demekki hissediliyormuş.Yaşıyor diye şükretmiyorum. Ne ölüsüne ne dirisine diyorum.Annem kızıyor böyle diyince ben onun her hücresine kin duyuyorken bana kızıyor annemide anlıyorum yinede. Ama Abim hiç bişey demiyor oda öyle düşünüyor çünkü beni anlayabiliyor.Baban yoksa Abin var diyor doğru..Canım benim ya çok düşkünüm ona ben iyiki var.Çok özledim abimi yaaaa bühühühühü:((
Ama işte tüm herşeye rağmen mutluyum ben valla bak.Öylede olur bundan sonra umarım.Üniversite olsunda bi tanrım lütfeeeeen ama oda İzmirde olacak çünkü annemi yalnız bırakamam karar verdim.Maddi manevi çok zorlar bizi.Seneye bu zaman neler değişecek çok merak ediyorum.Her zaman dediğim gibi sağlımız yerinde olsunda ! :)

O zaman hadi mutlu olalımmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm :)))))))))))))))

2 yorum:

  1. umarım güzel bir üniversite tutturursun Doğacım. izmir'de okumaya karar vermiş olman kötü değil bence :) izmir güzel bir kent. şimdi orada olmayı dilerdim

    YanıtlaSil