"Yankısı olduğum hisleri"

Yavaş yürüyor.Sanki biyerlere erken gitmemek için.Geç kalmamak için zamanında önce çıkmış yola.Yanlış mı yapmış ? Kimene.. Kim bilebilirdiki yoldaki engelleri ? Tökezlemiyor değil bazen gittiği yolda.Ama hiç umudunu kaybetmiyor.O kaybediyor sanıyor ama ben görüyorum,sahte değil..Hala gerçek umutlar bunlar.Kaçmıyor.Gidecek bir yeri olmadığından.Olsa gidermiydi.Bilmiyor ki.Kendi olmayı seçermiydi ? Bak onunda cevabı yok. Kafasında yanıtı olmayan soruları ve ona kene gibi yapışan soru işaretleri var.Bir de isyan eden şeffaf ünlemleri.Sadece içinde.Etrafına dağıtmıyor.Dağıttıkça kendide parçalanacak diye.Parçaları karanlıklara karışacak diye.Kendide zifiri karanlıkta değil mi zaten ? Ne farkeder ? O kadar kapatmış ki kendini,o kadar harcamış ki.. Kocaman gülüşlerini göremiyor.O içten gülüşlerini bile kendinden saymıyor.Heeey ! senin onlar.. Herşeye rağmen. İnan. Gözyaşlarını kupkuru rüzgara savuruyor.Soğuk,kokusuz rüzgara;alıp götürsün diye.İçine yeterince akıtmış çünkü.Derin dipsiz kuyu bile dolmuş ya.. Daha ne yapacak. Yeni yerler bulmalı,yeni karanlık yerler.. Yüreğinin aydınlığından daha karanlık ücra kelimeler.. Harfleri doldurmalı.. Başka türlü olmuyor olmuyor.