2 Ocak 2010 Cumartesi

Moon6 /121 :@

Boktan şeyleri kafama taktığım zaman kendimden tiksiniyorum. Çok basit geliyorum. Yani millet nelerle uğraşıyor nelerle boğuşuyor düşücecek bir tek 121'mi kaldı anasını satayım ya. Biliyorum. Onu aklıma sokabilen benim,düşünen benim. Nasıl aklıma sokabiliyorsam çıkaradabilirim biliyorum. Evet yapabilirim. Ama varla yok arası bir şey zaten gerizekalı. Yani nasıl denir. Arkadaşmıyız bilmiyorum. Aramızda bir yokoluşluk var sanki. Hani Bermuda Şeytan Üçgen'inde gemiler falan kayboluyor ya. İşte ondan var bizde. Hopppp her şey siliniyor bir anda. Ya da bir an geliyor öyle bir laf ediyor ki. Bazende yabancı gibiyiz ama tabi sanal ortamda telefonda,msn falan. Görüşünce öyle değil. Görüşünce anı deli gibi yaşıyoruz kayıplardayız. Ama o kadar. Ötesi yok. Her şey o anda kalıyor. Yani anlatması o kadar güç ki. O kadar zor ki. Kafamı kurcalıyor sürekli. Ne oluyoruz diye?. Hödük ya . Öküz.

1 yorum:

  1. İlkokul günlerim geldi aklıma.Kur yapma hareketi olarak kavga ederdik karşı cinsten insanlarla.Güzeldi :)

    YanıtlaSil