18 Ocak 2010 Pazartesi

:)MutluOldum

İstanbul'da bir arkadaşım var. Marmara Üniversitesinde okuyor. Meslektaşım. Aynı okuldaydık bir üst sınıfımdaydı.Bilgisayar öğretmenliği bölümünde. :) Az önce aradı nasıl mutlu oldum anlatamam.Meğerse ihtiyacım varmış birilerinin desteğini hissetmeye.İnanmıyor kimse kazanacağıma. Ailem bile.. E hal böyle olunca aramıyorsun destek falan ama işte demekki lazımmış.Aslında ne kadar kötü bir duygu olduğunu anlatamam size. Annem bikeresinde şey demişti nasıl acıtmıştı içimi.Kaç puan aldığımı sordu 320 dedim kazanman için 400 alman gerekmiyormuydu dedi evet dedim eee o zaman zor kazanırsın bari açıköğretime yerleş dedi :...... Eee tabi moral sıfırın altında 5344875415. İşte aradı canım arkadaşım benim. Nasıl şeker bir kızdır anlatamam.Bana bir moral verdi ki.. O nefret ettiğim fizikteki nefret ettiğim optik konusunu çalışmaya başladım.Testlerini çözdüm. Yaladım yuttum.Yapamadıklarımı etütte soracağım yarın.Yupppiii mutlu oldum mutlu oldum. Seni çok seviyorum cannnııımmm arkadaşım:)

2 yorum:

  1. Eğer hayallerimiz olmasaydı şuan etrafımızda ki çoğu şey olmamış olucaktı. Demek ki hayallerini aslında gerçeğe dönüştürenler var ve bu da şuan senin müdahale edebileceğin bir hayal ne başkası tarafından keşfedilmek ne de birileri tarafından beğenilmeyi bekliyemiyeceğin kadar somut.

    YanıtlaSil
  2. Bunun beğenilmekle yada takdir edilmekle alakası yok. Sadece sussunlar yeter...

    YanıtlaSil